DODATKOWE WYNAGRODZENIE RADCÓW PRAWNYCH
Dodatkowe wynagrodzenie = dot. radców zatrudnionych na podstawie um. o pracę.
Wynagrodzenie radcy wykonujący zawód na podstawie stosunku pracy nie może być niższe od głównego specjalisty lub równorzędnego stanowiska. Jeżeli prawo do dodatków uzależnione jest od wymogu kierowania zespołem, wymogu tego nie stosuje się do radcy prawnego.
Radca jest uprawniony do dodatkowego wynagrodzenia w wysokości min. 65% kosztów zastępstwa sądowego zasądzonych na rzecz strony przez niego zastępowanej lub jej przyznanych w ugodzie, postępowaniu polubownym, arbitrażu zagranicznym lub w postępowaniu egzekucyjnym, jeżeli zostały ściągnięte od strony przeciwnej. W państwowych jednostkach sfery budżetowej wysokość i termin wypłaty wynagrodzenia określa umowa cywilnoprawna.
Opłaty za czynności radców wykonujących zawód w kancelariach radców lub w spółkach oraz zatrudnionych na podstawie umowy cywilnoprawnej ustala umowa z klientem.
Uprawnienie do dodatkowego wynagrodzenia radcy prawnego odnosi się do tych radców, którzy są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę i otrzymują z tego tytułu wynagrodzenie zasadnicze, które zgodnie z ustawą rp nie może być niższe od wynagrodzenia przewidzianego dla stanowiska pracy głównego specjalisty lub innego równorzędnego stanowiska pracy. Uprawnienie to wynika z ustawy i istnieje zawsze, niezależnie od treści obowiązujących u pracodawcy przepisów o wynagrodzeniu.
Zgodnie z ustawą o rp (art. 224) r.p. uprawniony jest do dodatkowego wynagrodzenia w wysokości nie niższej niż 65% kosztów zastępstwa sądowego zasądzonych za rzecz strony przez niego zastępowanej lub jej przyznanych w ugodzie, postępowaniu polubownym, arbitrażu zagranicznym lub w postępowaniu egzekucyjnym, jeżeli koszty te zostały ściągnięte od strony przeciwnej.
W państwowych jednostkach sfery budżetowej wysokość i termin wypłaty wynagrodzenia określa umowa cywilnoprawna.
W związku z powyższym w jednostkach sfery budżetowej radcy prawnemu przysługuje roszczenie o zawarcie umowy cywilnoprawnej określającej wysokość (może być to mniej niż 65%) i termin wypłaty takiego dodatkowego wynagrodzenia, a jeżeli umowa taka została zawarta – to w drugiej kolejności, jeśli zajdą wszystkie wskazane przesłanki - przysługuje mu roszczenie o wynagrodzenie wynikające z jej postanowień.
Zgodnie z ustawą o finansach publicznych za jednostki sfery budżetowej uznajemy (wyliczenie przykładowe):
- organy władzy publicznej w tym administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa, sądy i trybunały,
- uczelnie publiczne,
- samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
- państwowe lub samorządowe instytucje kultury,
- ZUS, KRUS, NFZ, PAN
- państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyjątkiem przedsiębiorstw, banków i spółek prawa handlowego,
- jednostki samorządu terytorialnego, ich organy i związki.
Problem "ściągnięcia od strony przeciwnej" (J. Żuławski – Ośrodek Badawczy Radców Prawnych – R Pr. 1996 nr 3): "dla spełnienia warunków powstania należności dla radcy prawnego z tytułu zasądzonych (ugodzonych) kosztów zastępstwa nie ma znaczenia, w jaki sposób nastąpiło uzyskanie przez jednostkę uprawnioną z tytułu egzekucyjnego tej wierzytelności, a jedynie czy wierzytelność została zaspokojona (...). Na wymagalność roszczenia radcy prawnego nie może mieć wpływu rozporządzenie przez samego pracodawcę (wierzyciela) tytułem egzekucyjnym, obejmującym koszty zastępstwa. Rozporządzenie takim tytułem jest równoznaczne ze spełnieniem w całości wszystkich warunków powstania należności dla radcy prawnego".
