sobota, 20 czerwca 2009

Tajemnica zawodowa

RADCA NIE MOŻE BYĆ ZWOLNIONY Z ZACHOWANIA TAJEMNICY ZAWODOWEJ.

Wyjątek = w postępowaniu karnym od zachowania tajemnicy może zwolnić sąd (względny)

Tajemnica zawodowa = Radca jest obowiązany zachować w tajemnicy wszystko, o czym dowiedział się w związku z udzieleniem pomocy prawnej.

Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie może być ograniczony w czasie.

Radca nie może być zwolniony z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej co do faktów, o których dowiedział się udzielając pomocy prawnej lub prowadząc sprawę.

Obowiązek zachowania tajemnicy nie dot. = informacji udostępnianych na podstawie przepisów ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu - w zakresie określonym tymi przepisami.

Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej jest ściśle związany z istotą zawodu radcy prawnego jako zawodu zaufania publicznego, warunkuje prawidłowe wykonywanie tego zawodu, ochronę dóbr osobistych i majątkowych klienta oraz chroni zaufanie klienta oparte na oczekiwaniu poufności i dyskrecji. Tajemnica zawodowa jest jedną z gwarancji bezpieczeństwa obrotu prawnego.

Na podstawie art. 3 ust. 3 i nast. ustawy o radcach prawnych z 6 lipca 1982 r.:

  • r.p. jest obowiązany zachować w tajemnicy wszystko, o czym dowiedział się w związku z udzieleniem pomocy prawnej (Kodeks Etyki rozszerza to jeszcze o "wszystko, czego dowiedział się w związku z wykonywaniem czynności zawodowych – art. 15");
  • obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej jest nieograniczony w czasie;
  • r.p. nie może być zwolniony z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej co do faktów, o których dowiedział się udzielając pomocy prawnej lub prowadząc sprawę;
  • obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu - w zakresie określonym tymi przepisami.

    (Rozszerzenie stawowią art. 12 – 18 Kodeksu Etyki

        Z ustawy o radcach prawnych wynika bezwzględny charakter tajemnicy zawodowej. Zasada ta znajduje odzwierciedlenie we wszystkich procedurach sądowych z wyjątkiem karnej (co jest jednak dyskusyjne):

    Postępowanie karne: względny charakter – od zachowania tajemnicy może zwolnić sąd

    Art. 180. § 1.KPK Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy służbowej lub tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji mogą odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, chyba że sąd lub prokurator zwolni te osoby od obowiązku zachowania tajemnicy.

    § 2. Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy notarialnej, adwokackiej, radcy prawnego, lekarskiej lub dziennikarskiej mogą być przesłuchiwane co do faktów objętych tą tajemnicą tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu. W postępowaniu przygotowawczym w przedmiocie przesłuchania lub zezwolenia na przesłuchanie decyduje sąd, na posiedzeniu bez udziału stron, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od daty doręczenia wniosku prokuratora. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.

    Postępowanie cywilne: bezwzględny charakter – sąd nie może zwolnić od obowiązku zachowania tajemnicy, radca musi zeznawać, ale zawsze może odmówić odpowiedzi na pytanie.

    Art. 261. § 2 KPC. Świadek może odmówić odpowiedzi na zadane mu pytanie, jeżeli zeznanie mogłoby narazić jego lub bliskich, wymienionych w paragrafie poprzedzającym, na odpowiedzialność karną, hańbę lub dotkliwą i bezpośrednią szkodę majątkową albo jeżeli zeznanie miałoby być połączone z pogwałceniem istotnej tajemnicy zawodowej. Duchowny może odmówić zeznań co do faktów powierzonych mu na spowiedzi.

    Postępowanie administracyjne bezwzględny charakter – sąd nie może zwolnić od obowiązku zachowania tajemnicy, radca musi zeznawać, ale zawsze może odmówić odpowiedzi na pytanie.

    Art. 83. § 2. KPA Świadek może odmówić odpowiedzi na pytania, gdy odpowiedź mogłaby narazić jego lub bliskich wymienionych w § 1 na odpowiedzialność karną, hańbę lub bezpośrednią szkodę majątkową albo spowodować naruszenie obowiązku zachowania prawnie chronionej tajemnicy zawodowej.